Okumak eylemini tam manası ile kavramış ve kullanmış değiliz. Okumak deyince aklımıza ilk olarak “Kitap”gelir. Mütemadî olarak bu eylemi yaparsak, okumanın sadece kitap için olmadığını anlarız. Çünkü okumak bir ağaca bakarken de yapılabilir veya bir “mağaraya”...
Bazı insanlar okuma yazma bilmedikleri halde toplum tarafından bilgili kabul edilir. Aslında bunun sağlayanın yine okumak olduğunu düşünüyorum. Ama bu sefer “Hayatı”. Hayatı iyi gözlemlemiş veya görmüş geçirmiş olarak adlandırdıklarımız, dünyanın bir yazı tahtası olduğunu bilip okuyanlardır.
Okuma itiyatı olan insanların en sevdiği Duygu da hayret etmek (şaşırmak) ve hayran olmak (şaşakalmak) tır.

     “Bir sorunu farkedip hayrete düşmek, kişiye bilgisizliğin fark ettirir.” 
                                                   Aristoteles

Yukarıdaki anektotta okumanın, cahilliği götürmekten ziyade kişinin cahilliğini fark etmesini sağlar. Şöyle açıklayabiliriz, Dünya’ya uzaydan bakarsak bir yüzen küre olarak görürüz. Yaklaştıkça kıtaları, ülkeleri, şehirleri, ilçeleri, köyleri,  evleri, insanları yani genelden özele indikçe sayı arttığı için milyarlarca bilmediğimiz, tanımadığımız insan olduğunu fark ediyoruz. Cahillik de bu örneğin tam tersidir. Dünyaya girmeden uzaydan bakınca dünyayı biliyorum zannetmektir. Aslında bilmek isteği ‘daha’ kelimesine doymamaktır.
Yani sorgulamaktır.

“Sorgulanmamış hayat, yaşanmaya değer değildir.” 
                                                   Sokrates
Bu aforizmadan yola çıkarak gördüğümüz her şeye yeni doğmuş bebek edasıyla ”Bu ne?” demeliyiz ya da sadece “Ne?”...
“Ne?” sorusuna bakılırsa felsefenin sorusudur. Felsefe de sorgulama ile başlamıştır ve öyle devam etmektedir. Eğer “Nasıl?” diye soru yöneltiyorsak yolumuzu fiziğe çevirmişiz demektir. Ama sorgulamaktan kastım “Niçin?” Sorusudur. Yani hikmetin sorusu bu soruyu soranların, Platon’ nun mağara alegorisindeki aydınlananların sorusudur. Şunu da unutmayalım, mağaradan çıkan cahil hisseti içeridekiler değil.
Bu sebeple yapmamız gereken okumayı geniş perde de açmak ve sorgulamayı hayatımızdan çıkartmamak… 
“Hayret duygumuz eksik olmasın.”