Birisi 67 yaşında, birisi 72 yaşında, diğeri 73 yaşında.

Kimlerden mi bahsediyorm. Elbetteki Türkiye siyasetinin son Yirmi yılına damga vuran siyasi parti liderlerinden. R. Tayyip Erdoğan’dan, Kemal Kılıçdaroğlu’ndan ve Devlet Bahçeli’den. Son yirmi yılda ülkenin kaderinde etkili olan bu üçlü, ne yazık ki birleştirme yerine ayrıştırmayı, sevgi yerine öfkeyi, barış yerine kavgayı bu topluma enjekte etmişlerdir, etmeye de devam ediyorlar. Siyaseten, tabanlarını diri tutmak, tabanlarını kaynaştırmak açısından yaptıkları kavgalar, ağız dalaşları belki doğrudur, fakat toplumun bütünlüğü açısından, bu öfke ve kinleri, öfkeden simsiyah olan yüzleri; Allah Muhafaza…

Ben bunları TV ekranlarında her gördüğümde, yüzleri öfkeden gerilmiş, kararmış, sürekli birbirlerine tehditler, aşağılamalar, hakaretler içeren sözler kullanırken görüyorum. Niye hep bağırarak konuşuyorlar anlamış değilim.

Niçin ben bu liderleri, birbirlerinin kafalarını gözlerini yarmadan bir türkü, bir şarkı söylerken, bir çalgı aleti çalarken, halay çekerken, zeybek oynarken görmedim, görmüyorum?

Bu Liderleri hiç keyif dolu bir kahkaha atarken göreniniz var mı?

Bu Liderleri Neden hiçbir sanat eserini sanat açısından yorumlarken veya bir operada, balede, tiyatroda, sinemada veya bir Türk Sanat Müzüği konserini dinlerken hiç görmedik, görmüyoruz?

Neden bu liderleri bir Pazar günü bir piknik alanında halkın arasına karışmış olarak, bir bisiklete binerken veya bir gurup çocukla top oynarken görmedik, görmüyoruz?

Hepsi de Dede’lik yaşında. Neden biz bunları bırakın başka çocukları, kendi torunlarını kucaklarına alıp bir masal anlatırken görmedik, görmüyoruz?

Niye bu Liderlerin kucaklarında sevimli bir hayvanı sevip okşarken bir resim veya Videoları yok?

Niçin bir kitap okurken veya kendini bir müziğe kaptırmış, duygulanmış bir fotoğrafları yok?

Neden bunlar ömürlerinde bir kez olsun, ayaklarına bir keten veya kot pantolon, sırtlarına kısa kollu bir Tshort giydiklerini görmedik, görmüyoruz?

Bizler bu liderleri neden hemen hergün, her akşam TV ekranlarında, birbirlerine en ağır hakaretleri yaparken görüyoruz? Oysa hepsi yaşını başını almış, topluma ve gençlere örnek olacak tecrübeye sahip olarak gözüküyorlar. Fakat öyle mi? Biz Türk Milleti olarak bunlara layıkmıyız? Bunlara Mecburmuyuz? Hani ağızlarını açtıklarında, 80’lerin, 90’ların Türkiye’si deyip de o devirleri beğenmiyorlar ya. İnanın toplum 80’lerin, 90’ların Türkiye’sini arar hale

geldi. Hepsi de Rahmeti Rahmana kavuşturlar, Allah hepsine Rahmet Eylesin, yaşı yetenler, Rahmetli Türkeş’i, Demirel’i, Ecevit’i, Erbakan’ı hatırlayanlar, onların bu kadar sertleştiklerini, birbirlerine hakaret ettiklerini hiç gördüler mi? Ülkeyi yönetenler veya yönetmeye talip olanlar, neden yönetmek istedikleri halk gibi ara sırada olsa onlara benzemeye çalışmıyorlar? Bunlar mı Türk Milletini Muasır Medeniyet seviyesine ulaştıracaklar? Bunlar mı Türkiye’yi Avrupa Birliğine sokacaklar? Bunlar mı geleceğimizin teminatı olan çocuklarımıza örnek olacaklar? Bunlar mı İnsanların birbirlerini sevmesini, kucaklamasını sağlayıp, toplumun barış içerisinde yaşamasını sağlayacaklar? Bunlar mı binlerce yıllık Türk töresini, Türk’ün örf, adet ve geleneklerini yaşatacaklar?

Bu saydıklarım karşısında; “HADİ ORDAN BEE” diyesim geliyor.

Onlar önce aynaya bir bakıp, öfkeden kuduran gözlerindeki ateşi, birbirlerine duydukları kinden dolayı yüzlerindeki gece karanlığını bir görseler, vallahi kendilerinden korkacaklar amma…

Ammmaa onlarda nerde o yüz!