Nüfus bakımından birçok küçük il ve ilçede, birçok kişinin, birçok zahmet ve sıkıntılara katlanarak yaptığı iştir yerel gazetecilik. Sıkıntılarına, eziyetlerine rağmen, o birçok kişi, birçok paralar kazanamama uğruna, birçok şeyden daha çok sevdikleri için yaparlar yerel gazeteciliği. Başta eleman sıkıntısı, haber sıkıntısı, nüfusun az olduğu, herkesin herkesi tanıdığı kentlerde yapılan ve yapılmayan haberlerin meydana getirdiği etki sebebiyle yaşanan sıkıtılar. Tüm bu yaşananlara rağmen zevklidir, güzeldir yerelde gazetecilik yapmak. Hele ki yapılan bir haberin bir eksikliği, bir yanlışı, hatayı, noksanı giderdiğini görmek, yerel gazeteci için zevklerin en yükseğidir.

Yerelde gazetecilik yapanların en büyük özellikleri özverili olmalarıdır. Çünkü dar kadrolar ile habere yetişmeye, haberi yazmaya, gazeteyi baskıya yetiştirmeye çalışır yerel gazeteci. Gece yarısı vuku bulan bir hadise için gazetecinin telefonu aranır. Bir mahallede kanalizasyon patlamışsa, üç gün boyunca yapılmamışsa vatandaş yerel gazetede alır soluğu. Yağmur çok yağınca evini sel basan, Devlet kapısında işi görülmeyip geri çevrilen, mahallesinde yarım gün elektriği kesilen, belediye su hattı döşemek için kapısının önü kazılan, yerel gazetenin kapısını çalar. Meydana gelen trafik kazalarında en zor görev yine gazetecinindir. Bir yanda yaralı ya da kazada ölmüş birisinin resmini çekmeye kalkar, kaza yapanın yakını gazeteciye saldırır, hırsızlık yapan bellidir fakat gazeteci haber yapsa hırsız yerine kendisi suçlu olur, adam uyuşturucu kullanmaktan hapse düşer çıkar, gazetede resimleri çıktığı için, yine kabahatli gazetecidir. Zor iştir vesselam, ama zorluğu kadar da zevklidir.

Hele ki siyasetçiler, hiç geçinemezler yerel gazeteciler ile. Dedim ya herkes herkesi tanır. Bir çay içmişliği vardır siyasetçi ile gazetecinin. Siyasetçiler ister ki, hele ki siyasetçilerin seçilmişleri, hep kendi haberleri çıksın, resimleri yakışıklı olsun, manşetten aşağı düşmesinler. Haberler de hep kendi lehlerinde olsun. Yaptıkları yanlışlıklar, hatalar, kusurlar hiç yazılmasın yansıtılmasın. Bir yıl, beş yıl, on yıl hep iyi yönde haberleri çıkanlar, bir gün gazetenin bir köşesinde tek sütun on satırlık kendilerinin veya partilerinin aleyhinde bir haber çıkınca, en kötü kişi o gazeteci olur. İşte böyle bir meslektir yerel gazetecilik. Ama yine de hoştur, yine de zevklidir.

Herkes, özellikle de taşra siyasetçileri zannederler ki gündemi gazeteciler belirler. O taşra siyasetçileri siyasetten o kadar bihaberdirler ki, gazeteci kendilerinin belirlediği gündemi kamuoyuna duyuran kişidir. Onların yaptıkları iyi de, kötü de Gündemdir. Bunu bile birçoğu bilmez, farkında değildir. Çünkü onlar kendi yaptıklarını her zaman en iyisi zannederler. Kendi konuştuklarını hep en doğrusu sanırlar. Oysa gazetecilikte bir deyim vardır, bunlar elbette ki bunu da bilmezler, bilmek istemezler. “SÖZ UÇAR, YAZI KALIR” derler aksakal gazeteciler. Siyasetçiler konuşurken, söz verirken çok dikkatli olacaklar. Hele ki yanlarında bir gazeteci varsa.  Çünkü gazete sayfalarına düşen bir yazı, söylenen bir söz, yıllar boyu kaybolmaz, arşivlerde her daim taze taze durur. Sözü söyleyen yıllar sonra söylediğini unutur, fakat gazeteci unutmaz, gazete ise hiç unutmaz. Dediğim gibi, gazeteci yazsa birine, yazmasa diğerine göre suçludur. İşte bunun için zordur yerel de gazetecilik yapmak, ama bir yandan da çok zevklidir, hele ki arşivleri karıştırmak.

Ne yapalım içimizdeki okumak sevgisi yazmaya dönüşünce biz de bu mesleğe merak saldık ve yapıyoruz. Allahın izni ile de yapmaya devam edeceğiz. Bütün zorluklarını kendimize kolaylık sayarak, sıkıntılarını kendimize zevk edinerek, meşakkatlerini rahatlık sayarak yapacağız. Dedim ya, zevkli iştir bizim meslek vesselam. Bulaştık bir kere yapmaya da, yazmaya da devam.

Her daim hayırlı haberler vermek dileklerimle.

Hoşça Kalın, Dostça Kalın.