Abdülhakîm Ocağında,
Yunus gibi pişti, yandı.
Daldı başka bir âleme,
Hak eri olup uyandı.

Yazdı iman atlasını,
Peygamberler halkasını,
Maneviyat meyvasını,
Bir değil bin kere tattı.

“ÇİLE”siyle mesaj verdi.
Hakk’ı aramaktı derdi.
Buldu muradına erdi.
Şeytana bin çelme taktı.

Çilesi belli yüzünde,
Hak peygamberin izinde,
Dünya olmadı gözünde,
Dergi, kitaplar bıraktı.

Meskeniydi Yusufiye
O Hakk’ı savundu diye
Sanmayasın ki baş eğe
Bir zamanda hapis yattı.

“Sakarya”sıyla ses verdi.
Tuna, Nil’e nefes verdi.
Mürşid oldu da ders verdi.
Şiire bir lezzet kattı.

Tiyatro, şiir hem nesir
Maddeye olmadı esir
Arasan bulunmaz kusur
Türkçemize ahenk kattı.